Een reflectie op onze rol in 2022 als voorzitter

Ik loop met – in beide handen – volle boodschappentassen achter twee mensen aan richting roltrap. Plotsklaps staan ze bovenaan de roltrap stil om te overleggen. Ik bots bijna tegen ze aan. “Oeps”, flap ik er uit. Zij zegt tegen hem: “Laten we even doorlopen, we staan in de weg”.

Je doet het met z’n allen.

Ze was er vrijwel vanaf het begin bij. Na 11½  jaar, nam ze deze zomer afscheid van het hospice. Anja Martens (62) uit Elst was als gastvrouw een vertrouwd gezicht. ‘Je doet het met z’n allen voor hetzelfde doel: dat de gasten het goed hebben’. Met Anja neemt het hospice afscheid van een echte Bethlehemmer.

Luchtige mensen zie ik hier het liefst.

Zijn kamer in het hospice biedt een prachtig uitzicht op de rivier en de Waalbrug. Vijftien kilometer stroomopwaarts heeft hij zijn hele leven gewoond: in het dorpje Leuth, dicht bij de Waal. Binnenkort gaat hij weer terug. Thuis wil hij opgebaard worden, net als zijn vrouw, die 8 maanden geleden overleed aan kanker. Al zijn wensen heeft hij op papier gezet. “Daar hoef ik me niet meer druk over te maken.”

Mijn lieve broers en zussen wil ik niet belasten

Drie weken geleden trok Anneke van Megen de deur van haar appartement voor de laatste keer dicht. Het idee dat ze er niet meer terug zou komen, greep haar aan. Tegelijkertijd is ze blij met de verhuizing naar het hospice. “Ik wist van andere mensen dat het hier goed was. Mijn lieve broers en zussen wil ik niet met de zorg belasten. Hier kunnen ze gewoon op bezoek komen…

Ik was er helemaal klaar voor.

Piet Langen (82) kijkt vanuit de rookkamer van het hospice uit op het huis in de benedenstad waar hij vroeger woonde. Daar zag hij de witgeklede nonnen van Bethlehem wel eens voorbij komen. Jaren later zit hij hier om afscheid te nemen van het leven…

Bij elkaar tot het niet meer kan.

Bij binnenkomst in hun kamer valt niet alleen het prachtige uitzicht op de Waal op, maar ook de twee bedden die naast elkaar staan. Mevrouw Gielissen is opgenomen in het hospice en haar man blijft zoveel hij kan aan haar zijde. Want wat is er fijner dan dat je de laatste maanden van je leven ook ’s nachts bij je lief kan zijn?

Omdat het zo mooi en zo dankbaar is.

Niet alleen betaalde krachten, maar ook een heel team van meer dan honderd vrijwilligers draagt bij aan de zorg voor alle gasten. Clara ter Berg is al tien jaar lang vrijwilliger bij Hospice Bethlehem van Kalorama. “Omdat het zo mooi en zo dankbaar is.”

De gast staat bij ons absoluut op nummer één!

Kim Driessen is de jongste verpleegkundige in Hospice Bethlehem. Voor haar is elke dag bij het hospice bijzonder. Als verpleegkundige in de palliatieve zorg is ze nauw betrokken bij de laatste fase in iemands leven….

Mijn grootste wens is dat het pand bewaard blijft

Anne Wardenier is al tien jaar lang vriend van Hospice Bethlehem. Ze vertelt wat het hospice voor haar zo bijzonder maakt, en waarom zij graag haar steentje bijdraagt…

Het fijne was dat alles kon

“Mijn zus verbleef in 2012 drie maanden in Hospice Bethlehem. Ze was ongeneeslijk ziek.” Hans Joosten vertelt over deze indrukwekkende periode.

“Op het moment dat mijn zus er zelf voor koos om geen behandelingen meer te ondergaan, is ze op zoek gegaan naar een plek waar ze de laatste periode van haar leven kon wonen. Door de sfeer in het pand en het enthousiasme van de mensen die hier werken, wist ze meteen dat ze hier wilde zijn. De locatie is geweldig, met een rijke historie.